Eğitimde toplumsal eşitliği sağlamak amacı güden, Cumhuriyet eğitim politikası bu topraklarda yaşayan her vatandaşın tümünü kapsayan, tabandan tavana dek parasız bir eğitim politikasını öngörmekteydi. Dünya’da hiçbir ülkeden örnek almadan, tamamen Türk toplumuna özgü tasarlanmış köy Enstitüleri ve parasız yatılı okuma sistemi, giderek genişleyen ve toplumsal tabana yayılan sağlam adımlardı. İlerleyen zamanlarda Tarikat, Cemaat ve siyasi baskılarla bu sistem unutuldu.
Ulusal kurtuluş savaşının doğal sonucu olan Türkiye Cumhuriyeti’nin temel amacı, feodal ve Ümmet toplumu olan halkı, her alanda eğiterek ilim ve bilim ışığında, inancını yüzyıllardır inandığı Tanrısına anadili ile ulaşmak olanağı sağlamaktı. Günümüze geldiğimizde bile, Anadilde ibadete tam olarak ulaşılamadı yakın gelecekte de ulaşılabilecek gibi gözükmüyor. Ama herkes de biliyor ki toplumu en kolay bir şekilde dini söylemler ile uyutuyorlar.
Günümüzün siyasileri ise bir yandan yarım ağızla “Demokratik Laik Cumhuriyet başımızın tacıdır” derken, bir taraftan da Laik, özgür “öğretim birliği” uygulamasını içlerine sindiremiyorlar. Cumhuriyetin kuruluşundan beri vazgeçemedikleri, din inanç referanslı ümmetçi ve biatçı görüş ve düşüncelerini bir takım değişik kılıflar içinde, eğitim sisteminin önüne çıkarıyorlar. Burada asıl amaçlanan Arap milliyetçiliğini Türk toplumuna din adı altında sunuyorlar.
Sözde demokrat, sözde laik, sözde ulusalcı, sözde Atatürk ilke ve inkılaplarına bağlılık andı içen, siyasilerle birlikte medrese kafalı dinciler(dindarlar değil) öncelikli olarak darbelerini, Cumhuriyetin Laik kurumlarına vurdular. Halkevlerini yok ettiler, Köy Enstitülerini yok ettiler, Türk Dil Kurumunu yok ettiler. Laik eğitim sürecinde bilgiyi doğadan üretmenin, bilgiyi bilime dönüştürmenin savaşını veren halk çocuklarını, köy çocuklarını bu kurumlardan aldılar. Akılcılığa karşı, nakilciligi özendiren ve icazetli kapılanmışlar yetiştiren eğitimlere yönlendirdiler.
Bunun içinde imam hatipleri oluşturdular. Aslında bu imam hatipler toplumun dini vecibelerini yerine getirmek için kurulan meslek okulları iken, adeta kamu kurumlarında sıçrama tahtası olarak kullanılıyor. Bu dini eğitimi alıp imam hatip okulunu bitirenler Devlet memuru statüsüne sahip olandan sonra, kamu yönetimine geçerek devleti din kuralları ekseninde yönetme çabasında oluyorlar.
Bu durumda anlaşılıyor ki, aldıkları eğitim ve edindikleri bilgi onlara istenilen adam olma niteliği kazandırmamış ve o bilinci vermemiştir. Oysa Laik eğitimde gerek Köy Enstitü çıkışlı olsun, gerekse yatılı okul çıkışlı olanlar, aldıkları eğitimin gereği olan mesleklerini bilinçle benimsemiş ve yasaların öngördüğü çalışma sürelerini özveriyle tamamlamışlardır…
05 Mayıs 2025
News
