Sivas insanı kendi değerlerini paraya dönüştürme pratikliğinden uzak bir yaradılışta. Adıyamanlılar çiğ köftelerini,Urfalılar lahmacunlarını,Adanalıları Kebap ve şalgam sularını,Diyarbakırlılar ve Edirneliler ciğerlerini, Nevşehirliler kabak çekirdeklerini,Antepliler kebap ve baklavalarını ülke genelinde gelenekselleştirdiler ve de pazarladılar.
Yine İzmir boyozunu,Kastamonu simidini yaygınlaştırdı. Sivas katmeri de o kadar olmasa da az miktarda tanınmışlık yolunda ilerliyor.
Sivas’ın paça çorbası ve kelle geleneği güzel de Sivas dışında markalaştığına rastlayabiliyor muyuz?Sivas dışında Sivas lezzetlerinden olan katmer ve Sivas köftesi ise ancak Sivaslıların alanları ile sınırlı.
İstanbul pazarlarında arada bir Sivas madımağı,Suşehri çökeleğine rastlamış olsak da bir Malatya pazarı gibi yaygınlaşmış ve Malatya ürünlerinin ve lezzetlerinin pazarlandığı dükkanlara rastlamıyoruz. Oysa ki İstanbul başta olmak üzere büyük şehirlerde en çok yaşayan Sivaslılar var diye övünürken bu çoğunluğun pazar ekonomisine dönüşmesi ne yazık ki şimdiye kadar organize edilmiş değil.
Hani “Kızılırmak akar,Sivaslı bakar.” örneği bu büyük potansiyeli şimdiye kadar ekonomiye çevirmiş bir organizasyonu ne yazık ki en başta Sivas Ticaret ve Sanayi odası organize edemedi.
Sivas’ın yaylalarında beslenen kasaplık hayvanların etlerinin lezzetleri ile övünür dururuz da İstanbul’daki et satışları Kemaliyeli kasaplar tarafından ele geçirilmiş durumda.
Sivas’da Üniversite nedeniyle çok sayıda dışarıdan gelen insanlar oluyor. Bunlara ucuz,pratik bir yerel bir Sivas lezzetini ne yazık ki Sivas yaygınlaştıramadık ve de markalaştıramadık.
Bu konuda Sivas da annelerimizin ellerimize sıkıştırıp verdikleri pratik bir atıştırmalık yemek var. Hepimizin vazgeçilmezi DÜREMEÇ
Düşünsenize lavaş arasında kavurmalı,peynirli,yumurtalı,helvalı düremeçlerin içerisinde biber,marul,maydanoz,soğan ve domates gibi yeşillikler konulup satışı yapılsa ilgi görmez mi idi?
Bir de Türkiye yemek kültürüne Düremeç sözcüğünü Sivaslılar olarak eklemiş olmaz mıyız?
Günümüz yemek lezzetleri genelde artık sokak lezzetleri adı altında pratikleştirilerek pazarlanmaktadır.
Simit yanında bir çay,sabahları çok kişinin vazgeçilmezi idi. Eskiden Sivas’da yağlı satılırdı. Sabahları dükkanını açan esnaf güne yağlı diyerek başlardı. Kış günlerinde ise salep yanında gevrek vazgeçilmez bir lezzetti. Bu lezzetlerden ne yazık ki,yağlı ve salep yanında gevrek lezzetini kaybettik.
Umuyorum bu yazımdan sonra Sivaslılardan birisi öncü olmayı kendisine görev kabul edip,bu işi denemeyi pazarlamayı ve de yaygın Sivas lezzeti olarak insanların dimağlarına adını ve lezzetini yerleştirir.
Ve bir gün insanlar hadi bir “Sivas Düremeçi “ yiyelim diye sokak lezzeti arayanların tercihleri arasına girmeyi başarır.
News
